środa, 13 października 2010

Nawrzucać Bogu

Napisał ktoś na forum, że wierzący są często tacy uładzeni, że Boga można też zarzucić pretensjami. No ja właśnie często tak z Nim rozmawiam. A On, z nieskończoną cierpliwością, prowadzi mnie przez życie.

Napisałem w jednej z wcześniejszych notek, że cała historia mojej wiary to takie potyczki z Bogiem. Skarżę Mu się czasem, mam pretensje że coś tak a nie inaczej, upieram się przy czymś... I wiecie co? On mi czasami ustępuje. Naprawdę.

To niekoniecznie jest tak, że On ma dla nas z góry ustalony plan, że obdarzyć nas może tylko nic nie mówiącą "łaską" czy "błogosławieństwem". Toż to puste frazesy. Taka wiara z katechizmu pięciolatka.

Upierać się trzeba, walczyć z Nim czasem nawet. Sam nam Jezus tłumaczył, żeby być natrętnym w modlitwie: "Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: 'Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam mu co podać.' Lecz tamten odpowie z wewnątrz: 'Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie.' Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje." (Łk 11,5-8)

Ja nie mówię o braku szacunku, o szantażowaniu, obrażaniu się na Niego czy wręcz myśleniu życzeniowym. Mam na myśli marudzenie, jak dziecko czasem marudzi, żeby mu na coś pozwolić. "Ale tato, proszę!" "No dlaczego nie mogę?"

Modlitwa to nie tylko uwielbienie czy dziękczynienie. Jeśli nie czujesz w danej chwili miłości do Niego, tylko przygnębienie albo złość, powiedz Mu o tym. I nie przestawaj prosić, jeśli Ci na tym zależy. Czasem pozwoli, choćby tylko po to, żebyś się przekonał, że to dla Ciebie wcale nie jest dobre. Wiem, sam tego doświadczałem. A jak się potem skarżyłem, to słyszałem: "No to się dziecko zdecyduj, czego ty właściwie chcesz..."

5 komentarzy:

  1. Nie wiem, czy "wrzucać" to najlepsze słowo... Ale zdecydowanie - wiara jak najbardziej nie wyłącza sprzeczania się z Bogiem, targowania się z Nim (jak to jeden ze starotestamentalnych bohaterów targował się o ilość sprawiedliwych, aby Bóg miasta nie zniszczył). Gdy człowiek jest autentyczny - może odczuwać i okazywać żal, ból, złość, i nie ma w tym nic złego. Ważne, żeby nie kończyć - wrzuciłem, idę sobie, nara - tylko czekać na to, co On odpowiada. Bo zawsze odpowiada. Tylko nie każdy chce posłuchać, co On ma do powiedzenia i w ogóle zastanowić się, czy nie ma w tym racji.

    Po to Bóg dał nam wolną wolę, abyśmy z niej korzystali - a nie udawali, że podoba nam się wszystko to, co z Jego woli wokół nas się dzieje, nas dotyka. Ważne, aby nigdy nie zamykać się na dialog z Nim.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo ciekawe spostrzeżenia.

    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Witaj :)
    No to ja mam tak samo. Niedawno o tym pisałam i zgadzam się z tobą. Czasem Bóg daje nam to o co prosimy właśnie dlatego, żebyśmy się przekonali, że np to nas przerasta, że to o co prosimy niekoniecznie jest dla nas dobre. Co wtedy? Przecież nie powiem:" Panie,ja jednak tego nie chcę." A nawet jak to powiem to co to zmieni? Mam wtedy dwa wyjścia. Albo się poddać, opuścić ręce i nic nie robić, albo zakasać rękawy i dźwignąć ten dar ponad nasze, wydawać by się mogło, siły. I wtedy się okazuje, że wszystko co Bóg dla mnie robi jest dobre.

    OdpowiedzUsuń
  4. mamba18:45

    Modlitwa to nie tylko uwielbienie czy dziękczynienie tu kolega ma rację ale czy takie napraszanie się Panu Bogu to aby na pewno to o co chodzi? Toż to bardzo roszczeniowa postawa a Bóg nie jest od spełniania naszych zachcianek, drogi Liamie.

    OdpowiedzUsuń
  5. Bóg nie chce od nas religijnie brzmiących formułek, a jedynie szczerego serca... Po co Go oszukiwać, skoro i tak wie co czujemy? Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.